Oglądałam ten film wiele lat temu, zapamiętałam z niego jedno słowo "Kurtyzana" to pozwoliło mi odnaleźć ten film ponownie, ale może to się wydać dość dziwne. Nie zainteresował mnie tak jak za pierwszym razem. Wcześniej opowiadałam o nim moim znajomym i wydał im się prze uroczy i zawadiacki. A kiedy w końcu dziś go obejrzeliśmy razem usłyszałam "Nie tak to sobie wyobrażałem" rozumiem faceci i Bollywood możliwe, że nigdy to nie szło w parze. Ale nie wiedziałam, że będzie aż tak tragicznie.
Osobiście uważam, że ma w sobie jakoś aurę inności, kurtyzana nie należy do większości oswojonych, i przesłodzonych dziewczynek w ich kolorowych sukienkach. Ma cięty język, jest dobrą śmieciarą i wie, że życie nic nie daję za darmo. Jednak to sprawia, że patrzę na nią przez pryzmat samych plusów. Miałam małą przygodę z belly dance w jednym z clubów w Londynie.
Gdzie kobiety tańczą taniec brzucha w swoich pięknych sukniach z mocno podkreślonymi oczami a dla mężczyzn indyjskiego pochodzenia i tak widziane są w roli kurtyzan "tych czasów", tylko dlatego, że dla nich taki taniec z odkrytym brzuchem czy ramionami jest bardzo pobudzający erotycznie. Dlatego trochę Bollywood a rzeczywistość to chyba przesłodzenie ogólne panujących tam zasad. Dlatego gdyby patrzeć na ten film z ich punktu widzenia, to pewnie wywołał jakieś kontrowersje i była naprawdę śmieszny. Bo gdzie kobieta takiej niskiej rangi jak kurtyzana rozmawiała by w taki sposób z bogatym biznesmenem. Nie do pomyślenia te znieważenia ;)

Ten film to romantyczna opowiec o mrocznej stronie ludzkości, o tym co zdaje się widzowie nie chcą wiedzieć, znać, doświadczać. Piekło ulicznych metropolii.

Jest kameralny. Równie dobrze można przenieść jego fabułę na deski teatru. W piękny sposób wydobyto prawdę również o dobrze w człowieku.