O tym filmie można powiedzieć bardzo dużo, więc może zrobię to po kolei. Przez pierwsze pół godziny film się dłuży i jest przesycony patriotyzmem do granic absurdu. Później akcja się rozkręca, bo pojawia się, hihi;)), Shah Rukh Khan jako Arjun-artysta (nawiasem mówiąc, cudna piosenka i jeszcze lepszy taniec:)). I tak dalej i tak dalej.. zaręczyny... Ameryka... wredna ciotka... a Ganga (dziwnie nosić imię rzeki) zakochuje się nie w tym, co trzeba, czytaj: Arjunie... później tradycyjnie (Indie kochają się w tradycji) SRK ZNÓW obrywa za nic (nie, żebym tego nie lubiła;)), ale ostatecznie film kończy sie happy endem:P Od razu widać, że scenariusz niemal ten sam co w wielu innych, podobnych produkcjach (to głównie te filmy z lat 90tych), ale jakoś coś ciągnie przed ekran (Shah Rukh Khan?). Najlepszą sceną był chyba teledysk do "Zara Tasveer Se"<3, najgorszą... nie, właściwie było po prostu kilka kiepskich albo kiepsko zrealizowanych. Zdziwiło mnie, że właściwie wciąż ktoś kogoś w tym filmie bił (a Ghandi tyle mówił o niestosowaniu przemocy..;)), ale najgorsze było to, że niedokładnie (tj. z dokładnością do 15cm:P). No i było ciut za dużo piosenek, które przewijały się cały czas, tym bardziej, że poza dwoma wyjątkami nie były to żadne dzieła sztuki. Czy ten film wnosi coś nowego?.. Cóż, trudno powiedzieć, żeby "Pardes" zawierał jakieś przesłanie (jak "Fanaa" czy "PBDHH"), co najwyżej kilka celnych uwag babci w końcowych przemówieniach na temat złego traktowanie Hindusek. Czasem można było się pośmiać, czasem popłakać (ah...), ale poza wspomnianym początkiem film ogląda się bardzo, hm, sympatycznie;). Warto go zobaczyć ze względu na kilka rzeczy; może nie jest to jeden z najlepszych filmów Bollywoodu, ale na pewno jest dobry.